Recepta transgraniczna daje prawo pacjentowi do otrzymania leku na terenie Unii Europejskiej na podstawie recepty wystawionej w innym państwie członkowskim niż państwo jej realizacji.
Lekarz może wystawić taką receptę, wyłącznie na wniosek pacjenta, który zamierza ją zrealizować w innym niż Polska państwie członkowskim UE.
Recepta transgraniczna zawiera co najmniej następujące dane:
- imię lub imiona i nazwisko pacjenta;
- datę urodzenia pacjenta;
- imię lub imiona i nazwisko osoby wystawiającej receptę;
- kwalifikacje zawodowe osoby wystawiającej receptę (tytuł zawodowy);
- dane do bezpośredniego kontaktu osoby wystawiającej receptę (adres poczty elektronicznej, numer telefonu lub faksu, wraz z prefiksem międzynarodowym);
- dane dotyczące adresu miejsca udzielenia świadczenia oraz oznaczenie „Polska”;
- nazwę powszechnie stosowaną (międzynarodową) w przypadku produktu leczniczego;
- nazwę własną, jeżeli: a) przepisany produkt jest biologicznym produktem leczniczym lub b) osoba wystawiająca receptę uważa, że jest ona niezbędna ze względów medycznych; w takim przypadku na recepcie zwięźle podaje powody użycia nazwy własnej;
- postać;
- moc;
- ilość;
- sposób dawkowania;
- datę wystawienia recepty;
- podpis własnoręczny osoby wystawiającej.
Recepta wystawiona w innym państwie niż Rzeczpospolita Polska, niebędąca receptą transgraniczną, jest realizowana za pełną odpłatnością, jeżeli zawiera następujące dane:
- imię lub imiona i nazwisko pacjenta;
- adres pacjenta;
- nazwę powszechnie stosowaną (międzynarodową) albo nazwę handlową;
- postać;
- moc;
- ilość;
- datę wystawienia recepty;
- dane osoby wystawiającej receptę w formie nadruku lub pieczęci i podpis osoby wystawiającej receptę.
Recepta transgraniczna:
- jest realizowana za pełną odpłatnością,
- nie może być na niej przepisany produkt leczniczy o kategorii dostępności „Rpw”,
- recepta, która nie została zrealizowana w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej, może zostać zrealizowana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej za pełną odpłatnością, a także
- może zostać zrealizowana z uwzględnieniem odpłatności, o której mowa w art. 6 ust. 2 ustawy o refundacji, bez weryfikacji danych właściwych wyłącznie dla recepty transgranicznej -tj. jeżeli recepta została wystawiona zgodnie z przepisami uprawniającymi do jej realizacji i refundacji przez NFZ.
Na zasadach określonych w art. 42c ust. 1 pkt 3 lub 4 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych – po powrocie pacjent może wystąpić o zwrot poniesionych kosztów do poziomu refundacji.
Podstawa prawna:
Rozporządzenie w sprawie recept z dnia 13 kwietnia 2018 r. ( Dz.U. 2018, poz. 745, ze zm.)
Ustawa z dnia 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne (Dz.U. 2019, poz. 499, ze zm.)
Ustawa z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. 2018 r., poz. 1510, z późn. zm.)